گاهی رخ نمودن همه اتفاقات باهم و درست در زمانی است که انتظار آنها نمی رود. در سیر بی خبری، بوی آشنایی به مشامم رسیده بود و دوستی میکده نشین نیز از سر تعقل، با استدلالهایی متقن، راهی جدید پیش پایم گذارده بود و من در تردید غروب یا طلوعی دیگر، به ناگاه سرشار از عطر یار، سرمست و از خود بیخود شدم.

صدای نفس هایم از قالب شمارش در آمد. قلمم تصمیم گرفت تا تمام واژگان زیبای عالم را به همراه بهترین تصنیف ها  یکجا گرد آورده و بر سر برگ درویشی خویش تقدیم نماید، که با اتفاقی دیگر دانستم هر آنچه را که به گمان خویش در حرم دل و در دفترچه خاطرات نگاشته بودم بر سر بازار علنی شده است.

شب هنگام وقتی متعجب از حضور مهمانانی ناشناس و ناخوانده، اوراق دفترم را گشودم، لوگوی آشنای وبلاگم بر تارک بازار می درخشید! و دانستم که چه ساده همه خلوتهایم به باد تظاهر سپرده شده و در غیاب من همه نوشته هایم به تاراج خوانندگان رفته است.

در ابتدا اندیشه ام؛ همانند گناهکاری که به دنبال مقصر می گردد؛ بی هیچ تعقلی! «رویا» را مسئول این حادثه معرفی کرد! زیرا که او بانی تعویض لوگو بود. پیش خود اندیشید که اگر لوگوی قبلی همچنان باقی بود اتفاق مهمی محسوب نمی شد، ولی وقتی کمی حواسش از آن حادثه باز آمد، فهمید که شاید الخیرو فیما وقع.