شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
آوای تو می خوانم از لایتناهی

آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی

امواج ندای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه ی مهر تو ، چو ماهی

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق ، گواهی

دیدار تو گر هیچ ابد هم ندهد دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی!

ای عشق ، تو را دارم، دارای جهانم
همواره تویی ، هرچه تو گویی، تو بخواهی .

«فریدون مشیری»