تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهوونه ی هر عاشق، واسه زنده بودنی

تو امید انتظاری، تو دلای ناامید
مثل دیدن ستاره، تو شبای ناپدید

چه غریبونه گذشتند جمعه های سوت و کور
هنوزم اما نرسیدی ای تجلی ظهور

با تو ام، با تو که گفتی، تکیه گاه عاشقایی
می دونم یه دنیا نوری، ساده ای، بی انتهایی

مث لالایی بارون، تو کویر بی صدایی
تو خود عشقی، می دونم، ناجی فاصله هایی

عمریه دلم گرفته، گله دارم از جدایی
غایب همیشه حاضر ، تو کجایی؟ تو کجایی؟

تو کجایی؟ تو کجایی...