پگاه پرواز پرستوها

پنجره اى

پاره ى ابرى

پرده را پس بزن

پشت این پلک هاى خواب آلوده ى پاییزى

پرواز غریبانه ى مرغان مهاجر را ثبت کن

هنوز هزار همهمه ى قافله در راه است

اینگونه مأیوس دست ها را به علامت تسلیم بالا مبر

چقدر چکاوک بر موسیقى چک چکه ى این ناودان

ترانه ى دریا خواهد خواند؟!

اینگونه افسرده

افسون افسانه ى خشکسالى مشو

باران خواهد بارید

و در صبحگاه صداقت و سبزینه

در عطر باران خورده ى خانه هاى گلى محو خواهیم شد

دست در دست هم

دور دست هاى کبود آسمان را پرنده خواهیم شد

اینگونه بغض آلود که بر خاطره ى برگ ها گریسته اى

نارونى در نگاه نجیبت خواهد رست

اندوه انزواى درختان

در انعکاس چشمت پیداست

اما آیا تو هیچ چشم به چراغ شب تاب ها

روشن کرده اى،

که چقدر دیدنى ست

چارقد چار رنگ پاییز بر چهره ى باغ؟!

شعر از «حسن شهابی نژاد» با سپاس از «پرستو»