دیدی بالاخره پیدات کردم؟! چقدر دنبالت گشتم. چرا فکر می کردم که تو نیستی؟ تو دقیقا همونجا هستی که همه انتظارش رو دارند و من... من داشتم دنبالت می گشتم! خدای من! تو اصلا گم نشده بودی؟! در واقع این منم که گم شدم! مهم نیست! مهم اینه که پیدات کردم! .... حالا باید اذیتت کنم!! من می دونم تو کجایی، ولی تو نمی دونی من کجام...

راستی؟! هنوز عکس محمدتقی جعفری رو تو اتاقت می ذاری!؟ متاسفم!.... اون دیگه نیست. اون رفته پیش خدا! ... اون رفته پیش استادش علامه طباطبایی... مولوی چی؟! هنوز دیوان شمس می خونی؟! نمی دونم تو چقدر عوض شدی، ولی من دلم سیاه شده، سیاه سیاه... اون موقع ها چقدر دلم پاک بود... یادمه تو  اون موقع خیلی دلت پاک بود... فکر می کنم اون پسره (...) تو رو خیلی اذیت کرد ولی تو سربلند از اون امتحان بیرون اومدی... تو واقعا پاک بودی! راستی! یه بار اونو دیدم، تو فرودگاه ... ازدواج کرده بود، تا منو دید جلو اومد و منو به خانومش معرفی کرد. اونقدر از من گفته بود که خانومش منو می شناخت!!

یه مدت نمی خوام خودمو نشونت بدم! شاید بیام اون دور دورا وایستم و تماشات کنم! تقصیر خودته! می تونستی منو سرچ کنی، اصلا تو این دوره زمونه آدم هر کی رو بخواد می تونه پیدا کنه، فقط کافیه اسمش رو بدونی. مگه اینکه ... مگه اینکه اون جاودانه باشه! اون وقت نمی تونی پیداش کنی! جاودانه ها اسمشون مهم نیس!! اصلا نباید دنبال جاودانه ها بگردی! اونا همیشه هستن... بله مهم اینه که اونا هستن... همیشه ... تو دلت...