"در خلوت لحظه های مهتابی، آوای گام هایم سکوت را در هم می شکست؛ من آهسته از کوچه باغ های بی صدای شهر عشق گذر می کردم و به دنبال نشانه ات می گشتم ...

برای پیدا کردنت به سوی ستاره ها چرخیدم؛ نامت را از امواج دریا پرسیدم؛ از مهتاب سراغ رویت را گرفتم؛ با تک تک درختان باغ، به گفتگو نشستم و شمیم بویت را از نسیم صبحگاهی طلب نمودم ...  

امواج توفنده بر دل دریا، از صلابتت خبر داد؛ برگ های سبز درختان از سبزی وجودت حکایت کرد؛ مهتاب، سپیدی نامت را برایم فاش ساخت و نسیم صبح، عطر دلنواز یادت را در جام جانم، جاری نمود ... "

با سپاس از دوست ارجمندی که اینچنین زیبا، زبان حال مرا؛ با قلم شیوای خویش، در قالب کلمات و واژگان به تصویر کشاندند.