داستان پروانه کوچک را گوش کن:

دیر هنگامی است که پرواز را فراموش کرده ام. در روزگارانی نه چندان دور؛ آشنایی، رسم پریدن یادم می داد غافل از آنکه بالهایم توان پرواز ندارند. وقتی پرستوهای تیز پرواز را در اوج آسمان لاجوردی می بینم که پرهایشان را گشوده و به سوی نور پرواز می کنند، دلم می گیرد. با خود می گویم: "ای کاش من هم بال و پری داشتم، برای پرواز". دوست دارم همانند پرنده های عاشق پرواز کنم. دوست دارم تا آسمان عشق بالا روم. دوست دارم تا خدا روم و آنجا بوسه ای بر عرش زنم و آنگاه در سکوت تنهایی را معنا کنم،

آری محتاج پروازم؛ کجاست سیمرغ؟