ای آشنا!
امشب از شام تا سحر ستاره خواهم شمرد
آگاه نیستم که کجایی،
اما مرا به دیدن تو مژده می دهند.
کاش از کنار کوی من،
به خموشی گذر کنی!

"هر شب که ماه می نگرد از دریچه ها
جان می دهد خیال ترا در برابرم
من شاد از این امید که چون بگذری ز راه
شاید چو نور ماه، فراز آیی از درم
هر ناله ای که می شکند در گلوی باد
آهنگ ناله های دلم ، در فراق توست
چون تابد از شکاف درم، نور ماهتاب
گویم نگاه کیست که در اشتیاق توست"
ای آرزوی من!
ای آشنا...
شعر نادرپور رو بهم ریختم!
(با سپاس از زیتون مهربون)