او نمی داند که قلبم مثل یک کودک نحیف و خالص است
او نمی داند که با یک جمله ی کمرنگ بی احساس،
یک نگاه سرد،
یک لحظه سکوت و مکث،
آرزوهایم چگونه می رود بر باد!
گونه هایم می شود لبریز،
چشم هایم می شود نمناک .

او نمی داند تمام هستی من را،
می شود در چشم های او تجلی داد
می شود با حرف های ساده ی یک عشق،
رنگ و رویی هم به این گلدان خالی داد!

او نمی داند که پشت این نقاب سرد بی احساس،
شعله های سرکش دیوانگی از کیست؟!
او نمی داند...