حتی تو بارون شدید مهر دوستاش و پیغامهای قاصدک ها هم نتونست خودشو راضی کنه که جوابشون رو بده. حتی جواب سلام کسی رو که خیلی دوستش داشت!

یه اتفاق دیگه هم مزید بر علت شد. یه نفر هم خیلی راحت رفت! یه دختر سخت کوش. ای دنیا اف لک! چقده تلاش کرده بود و کار... یادش افتاد چند بار سعی کرده بود که کمکش کنه ولی...

اصلا فرصت نکرد دعاش کنه. وقتی خبر رو شنید فقط تونست خوش رو کنترل کنه، ولی نه... نتونست! یادشه که چشماش پر اشک شد. شیرین هم اونجا بود سعی کرد دلداریش بده. سها هم نتونست ناراحتی اش رو مخفی کنه و بالاخره چشماش قرمز شد!

می تونست دعاش کنه. می تونست بره سر گذر بایسته و به هر کی که دلش صافه بگه دعاش کنن! می دونست که میشه! ولی از لحظه ایی که بهش خبر بیماریش رو دادن تا لحظه ایی که خبر پروازش رو شنید شاید فقط نیم ساعت طول کشید...

دانی چرا کوه استوار است و ستیز؟

زانکه همیشه چشمه اشکهایش جاری است!