روزی که تو آمدی، خرمی هم پا به جهان گشود. وقتی مهربانی، مرا در آغوش خویش می فشارد، بی گمان به یاد مهربانی های توست. هر جا که می نگرم از بوی نوازش تو سرشارم. به خاطر توست که گاهواره ی زمین همچو پرنیان، پای از پایم را در میان خویش به ملاطفت و مهربانی بر می گیرد.

سالهاست که هر سحر ؛  نسیم، سرودهای عاشقانه تو را درگوشم زمزمه می کند و سپیده، فقط با یاد تو بوسه عشق بر گونه هایم می نوازد و اندیشه ام، به خاطر توست که در میانگاه عطر یاس های کوچه مان می شکفد.

سالهاست که هر سحر، اشعه نافذ خورشید؛ در هنگام سپیده دمان؛ نور تو را بر چشمانم ارزانی می دارد. یاد تو با هر شانه نسیم، نبض زندگی در رگهایم جاری می سازد و شکوفه عشق در من می رویاند. حالا این منم و این همه زیبایی و شوق و عشق و زندگی... یا محمد.