ما منتظران بیشه عشقیم. خاک اینجا بوی غربت می دهد. بی دوست، همه خاکها بوی غربت می دهد. اینجا ما غریبیم. اینجا همه غریبند. پریشان، پنجره ها را می گشایم. به انتظار نشسته ایم.  می دانم! می دانم! قایقی باید ساخت:

قایقی خواهم ساخت

قایق از تور تهی

و دل از آرزوی مروارید،

همچنان خواهم راند

نه به آبی ها دل خواهم بست

نه به دریا ، پریانی که سر از آب به در می آرند

پشت دریا ها شهری است که درآن

پنجره ها رو به تجلی باز است

پشت دریا ها شهری است که درآن

وسعت خورشید به اندازه چشمان سحر خیزان است

پشت دریا ها شهری است 

قایقی باید ساخت...