بنده وقتي به وبلاگتان مراجعه مي کنم احساس مي کنم شما علاوه بر همه فنون و هنرهايي که در ذاتتان نهفته ايد، کلي هم نقاش هستيد.

يک نقاش مي تواند به اين زيبايي، زيبايي ها را ببيند.

هميشه غبطه خورده ام که نقاشها بيشتر از آدم هاي معمولي لذت مي برند. چون بيشتر و عميق تر مي بينند.

اينجا

صداي صدف هايي مياد که تو گوشم مي ذارم.

حتي اگه لب دريا نباشم، صدف منو با خودش مي بره به دريا

حتي اگه لايق ديدن خيلي از گلستان ها نباشيم

اونايي که گل ها رو دائم بو مي کنند و توش زندگي مي کنند، برامون تعريف مي کنن که گل يعني چي.

نه اون گلي که با ديدنش، شکل و اسمش زودتر از خودش تو ذهنمون تداعي مي شه، لذت گل، يعني خود ِ خود ِ گل

گفتمش نقاش را خطي بکش از زندگي

با قلم نقش حبابي بر لب دريا کشيد

يا علي