به ناله صبحدمي بلبل خوش الحان گفت
كه از جفاي گل آن مي كشم كه نتوان گفت
به گوش جان، دلم اين نكته دوش پنهان گفت
غميست عشق كه نتوان نهفت و نتوان گفت
