به ناله صبحدمي بلبل خوش الحان گفت

كه از جفاي گل آن مي كشم كه نتوان گفت

به گوش جان، دلم اين نكته دوش پنهان گفت

غميست عشق كه نتوان نهفت و نتوان گفت

الهي روزم را چون شبم روحاني گردان و شبم را چون روز نوراني

الهي نامه