يكي ايت جمله رو :* بي آنکه در انتظار پاسخ مساعد ما باشد*

يكي اين بيت رو :

*همه خفتند به غير از من و پروانه و شمع

قصه ما دو سه ديوانه دراز است هنوز*

رو خيلي دوست دارم...بيتي بود كه تو يه سالنامه يادداشتش كرده بودم اما نميدونستم شعر عماد خراسانيه ...ممنون ... جمله ي اول تعريف قشنگي از گذر زمان بود ...

حس‏اش رو ميتونم با اين قطعه:

*دستمالِ يادگارى تو

پُر از دردهاى دلم شده!

نمى دانم ستاره ام چه شد؟*

از پست درددل‏هاي دل مقايسه كنم...