تا جايي كه حافظه ام ياري مي كند اولين بار است كه پيغامي خصوصي براي كسي نگاشتم.
پيش خودت بماند
اين نيز ؛
عيدت مبارك
گفته بودم چو بيايي غم دل با تو بگويم
چه بگويم كه غم از دل برود چون تو بيايي
.
بر اين بودم كه مدتي نه شعر بنويسم و نه شعري بخوانم. اما اينجا كه ميايم بايد موجز صحبت كنم. عادتم كم كم دارد از سرم مي پرد هر چند تجربه اش خيلي خوب بود!
نشان به آن نشان كه مي تواني فقط يك بيت از حافظ بخواني؟!
